Os estranxeiros

Xosé Ramón Cando Vázquez

O domingo pasado, oito de abril, coñecemos o resultado das eleccións en Hungría onde o partido xenófobo do señor Orbán acadou a súa cuarta maioría consecutiva que lle permite continuar no poder, aínda que segundo os analistas internacionais, ten unha relación cos dereitos humanos pouco ortodoxa. Para eses analistas, a mencionada relación, especialmente no que atinxe a refuxiados e inmigrantes, está no fundamento do seu éxito político, levándonos á non desexada conclusión de que a cidadanía húngara actúa en clave xenófoba. Recentemente tiveron lugar eleccións lexislativas en Italia que puxeron de manifesto tamén un importante compoñente xenófobo que se expresa, como en ningún outro caso, no éxito da Liga Norte que sobe dende o 3% dos votos ata o 18% coa súa medida estrela consistente na expulsión de medio millón de estranxeiros. Expresións populares de xenofobia através do voto vémolas tamén en Austria, Dinamarca, Francia e mesmo en Alemaña.

Centrémonos nese país, Alemaña, que pola súa dimensión e capacidade de influenza resulta mais preocupante. Como é sabido, goberna unha coalición entre democristiáns e socialdemócratas, forzas políticas cunha acreditada traxectoria democrática pero o principal partido da oposición, Alternativa para  Alemaña que ostenta a representación do 12,6% dos votantes, con 94 deputados e deputadas no Bundestag,  parece que ofrece mais dúbidas, particularmente no que atinxe ao tratamento dos dereitos humanos dos estranxeiros. Para ter unha idea cabal do marco ideolóxico no que se desenvolve neste eido, móstrase unha escolla das propostas programáticas deste partido (AfD) a carón das que efectuaba o partido de Hitler (NSDAP).

NSDAP

“Esiximos espazo e territorio para a alimentación do noso pobo e para establecer ao noso exceso de poboación”.

“Ninguén, fora dos membros da nación, poderá ser cidadán do Estado. Ninguén, fora de aqueles por cuxas veas circule sangue alemá, sexa cal for o seu credo relixioso, poderá ser membro da Nación. Por conseguinte, ningún xudeu será membro da Nación”.

“Quen non sexa cidadán do Estado, so residirá en Alemaña como hóspede e será considerado como suxeito ás leis estranxeiras”.

“Hai que impedir toda inmigración non alemá. Esiximos que se obrigue a todo non-ario chegado a Alemaña, a partir do 2 de agosto de 1914, a abandonar inmediatamente o territorio nacional”.

AfD

“A redución da nosa poboación ancestral debe combaterse cunha política nacional de poboación”, sinala o programa, que aposta por la prohibición do aborto para promover a natalidade e asegurar con iso la continuidade do pobo alemán.

O partido pide directamente a eliminación do ensino do islam nas escolas.

O partido esixe a eliminación do dereito de asilo na lei fundamental e oponse a que os fillos de inmigrantes nados en Alemaña teñan dereito á nacionalidade xermana.

“Quen ten un pasaporte alemán, pertence a Alemaña. O resto son hóspedes”.

“A alta cota de refuxiados musulmáns representa un perigo crecente para a nosa seguridade”, sinala o programa. A formación tamén ten suxerido medidas alleas á legalidade, como facer posible que a Policía poida disparar contra migrantes que intenten entrar ao país de maneira clandestina.

A semellanza parece clara e algún parágrafo debeu ser copiado directamente, polo que cabe preguntarse cando volveremos ter ao Führer entre nos.

Constátase así que a principal ameaza contra os dereitos e liberdades democráticos, en boa parte de Europa, procede da oposición, bastante común, á chegada de persoas estranxeiras. As obxeccións abranguen varios tipos, vexamos algunhas:

1.- Son todos terroristas. Analizados os datos constátase que a inmigración vai asociada a un descenso dos actos terroristas.

2.- Son todos delincuentes. Analizados os datos constátase que a maior inmigración menor índice de delincuencia.

3.- Quitarannos os empregos. Analizados os datos  constátase que a chegada de persoas de fora supón a creación de mais empregos.

Quen aporta esta información é Rutger Bregman (1) que engade un dato sorprendente: se todos os países desenvolvidos deixasen entrar so un 3% mais de inmigrantes, o mundo tería 305.000 millóns mais de dólares para gastar.

As preguntas son inmediatas, que hai mais alá desa animadversión aos de fora, desa xenofobia que nos aniquila? que ideoloxía é esa que nos aliena de tal xeito que, mais alá de escurecer o noso compromiso cos dereitos humanos, nos impide ver os beneficios da integración das persoas estranxeiras?

(1) BREGMAN, Rutger: Utopía para realistas. Salamandra. Barcelona. 2017

Publicado no Progreso o 14-4-2018